Voigtländer

Vraag me niet hoe die luxe paarden heten die de koetsen trokken, want ik weet het niet. Die zware paarden noem ik altijd Belze knollen, maar daarmee doe ik ze waarschijnlijk tekort. Die ganzen die ik voorbij zag marcheren zullen ook wel een soortnaam hebben, maar ik heb geen idee welke. Ha, die hond die daaromheen cirkelde is een border collie. Dat weet ik dan weer wel, omdat mijn zwager er eentje had. 
Als je naar de historische optocht in Gemert kijkt, zie je veel boerderijdieren voorbij komen. Hoewel ik temidden van de boerderijen ben opgegroeid, kan ik de beestjes geen naam geven. Desondanks is wat hier in optocht voorbij trekt voor mij pure nostalgie. Hoewel de optocht vooral het landleven van een eeuw geleden wil uitbeelden, herken ik veel nog uit mijn jeugd van nog maar een halve eeuw geleden. 
Als er dan opeens een dame voor me opduikt die een fotolens op me richt, kijk ik met extra aandacht. Luxe paarden, knollen, ganzen, dan ben ik tevreden met de verzamelnaam van die diersoorten. Maar fotocamera’s, daar wil ik het fijne van weten. Ik kan de merknaam niet lezen, maar ik meen er een Voigtländer in te herkennen. 
Johann Christoph Voigtländer stichtte in 1756 een fabriek voor optische instrumenten. Voigtländer wordt beschouwd als oudste naam van de camerafabrikanten. Van 1938 tot 1941 en van 1945 tot 1950 bouwde Voigtländer de Bessa 66 voor 120 rolfilm. En dat is de camera die ik herken in de handen van de mevrouw die mij fotografeerde terwijl ik haar fotografeerde. 
Als ik geen gelijk heb dan heeft zij een rund gefotografeerd met een Canon EOS 6D.

Haar camera is een Bessa 66 of ik ben een rund.

Rennen

Waarom rent die vrouw? Ik hou van foto’s die wat te raden over laten. Als straatfotograaf maak ik vooral foto’s waarop iets gebeurt. De ene keer zie je direct waar het om draait. Naar een andere foto moet je langer kijken en soms slaat je fantasie op hol. Dat vind ik persoonlijk de meest interessante. 
Neem nou deze foto. De weg is afgesloten met hekken. Dat verkeersbord geeft de afzetting een officieel tintje. Maar waarom die hekken daar staan zien we niet. Er rent een vrouw door de afzetting, kennelijk de vrije ruimte in. Maar waarom? 
Het is tijd om onze fantasie de vrije loop te laten. Was hier een gijzeling? Heeft de politie het terrein afgesloten en een pand omsingeld. Is die vrouw zojuist aan de gijzelnemers ontsnapt en rent ze nu de vrijheid tegemoet? 
Of nee. Zij was de bankovervaller. En terwijl de politie het terrein heeft afgesloten en de bank belegert, weet zij door de omsingeling te breken en rent ze naar de vluchtauto die aan de overkant klaar staat. 
Nee, nog leuker. Deze vrouw heeft zojuist de zelfontsnapper van haar fotocamera ingesteld en rent nu naar de overkant om daar tussen de vriendengroep mee op de foto te gaan. Ja, ja, dat zal wel. Maar waar is dan die camera? Dat zal ik u zeggen. De camera is met een gorillastatief aan het hek bevestigd. Op de foto is dat nauwelijks te zien, maar de camera zit boven de linker oranje waarschuwingslamp. 
We waren dit weekend met de vriendengroep in Herentals, waar we voor we naar huis terugkeerden nog wat toeristisch rondgezworven hebben. De rennende vrouw is Yvonne die een paar keer opnieuw moest aanzetten, omdat ze niet op tijd in onze vriendengroep stond om mee op de foto te gaan. 
Als ik Japanners ontmoet die een rondreis over de wereld maken, dan zie ik ze overal met hun gezelschap op de foto gaan. Die zullen toch wel een uitstekende conditie hebben als ze naar huis terugkeren…

Einde gijzeling? Vluchtende overvaller? Fotograaf...

Mislukt

Mijn carnavalsplunje ligt al weer weken gewassen en gestreken op zolder te wachten op het volgende carnaval. Ik was alweer bijna vergeten dat de carnavalsoptocht door ‘ons dorp’ in de Belgische Ardennen altijd veel later in het voorjaar trok. Vorig jaar heb ik er niks van gehoord en gezien en ook dit jaar had ik geen aankondigingen gezien. Een stille dood gestorven misschien? 
Rond drie uur keerden we terug in ons dorp van een uitstapje, want ik wilde in ons weekendhuisje de Ronde van Vlaanderen op tv zien. Voor we onze straat in draaiden zag ik in de verte zwaailichten en een oploopje. Ongeval of zo? In onze straat had ik eerst de oranje omleidingsborden nog niet in de gaten, maar toen ik op de hoek allerlei geschminkte en raar geklede mensen rond een vrolijk opgeschilderde kar zag lopen wist ik: carnavalsoptocht! 
We hadden nog even tijd, dus ik keek eerst naar de Ronde van Vlaanderen. Mijn vrouw liep al vast het dorp in om de optocht te gaan bekijken. Hoewel ik tien kilometer voor de aankomst de uitslag al goed voorspelde, wilde ik toch de eindsprint zien. Zodoende viel ik pas ergens midden in de optocht. 
Desondanks maakte ik nog een mooie reportage. Een foto heb ik op mijn Facebook geplaatst. Om die te zien klik hier. Een andere toon ik hier. Deze foto is eigenlijk mislukt. Op de diafragmavoorkeuze hapert mijn camera vaker en ook nu weer. De sluitertijd was veel te lang, terwijl die met zoveel tegenlicht eerder te kort zou moeten zijn. Zelfs de donkerste partij in beeld was overbelicht. Het gevolg van de lange sluitertijd was bovendien dat er bewegingsscherpte in het beeld zat. Ik maakte de foto opnieuw en nu was ie wel scherp en goed belicht. 
Maar toen ik de foto’s in Lightroom bekeek vond ik in die eerste onscherpe overbelichte foto die trompettiste op de achtergrond zo leuk. Die stond op de andere foto’s niet zo grappig te klungelen. En dat overbelichte onscherpe beeld gaf me een licht gevoel in mijn hoofd, alsof ik dronken was. Ik heb de foto een beetje extra in de benevelde sfeer getrokken, waardoor ik hem hier toch durf te tonen. 
Is dit nou de toverkracht van een zatte heks?

Een zatte heks met toverkracht.