Publiek

Noem het historische optocht. Noem het boerenoptocht. De benamingen worden in Gemert door elkaar gebruikt en ze vertellen allebei iets over de inhoud van de stoet. 
Duizenden toeschouwers zagen vrouwen op een platte wagen de was doen. Zoals dat vroeger gebeurde in een plattelandsgezin. Vandaar historische optocht. Duizenden toeschouwers zagen ook veel levende have en oude klederdracht van de boerderij passeren. Vandaar boerenoptocht. 
Veel mensen hebben een camera bij zich om fotogenieke details uit de stoet vast te leggen. Er waren vandaag ook veel leden van onze Foto Expressie Groep Gemert. We hadden dit weekend onze jaarlijkse fototentoonstelling en de expositieruimte lag aan de optochtroute. Dus we waren er toch. 
Ik maakte ook enkele foto's van de optocht en besefte toen dat ik meer van hetzelfde maakte. In zijn algemeenheid, want er worden vanaf de zijlijn ontzettend veel foto's van de optocht gemaakt. Maar ook voor mezelf, want ik heb vorig jaar deze optocht ook al eens gefotografeerd. 
Ik richtte als straatfotofraaf mijn lens daarom op het publiek. Vanwege onze expositie had ik toch al meer oog voor toeschouwers. Buiten maakte ik foto's waarop ik toeschouwers zodanig inkaderde dat ze kijken naar iets wat je niet op de foto ziet. Het zal de optocht wel zijn, want onze fototentoonstelling is achter hun ruggen. 
Er was dus in elk geval veel belangstelling vóór onze clubexpositie. Buiten.

Veel belangstelling vóór onze expositie.

Mysterie

In mijn tuin in Somme-Leuze ontmoette ik zojuist de Paashaas. Het was een uiterst beschaafd heerschap dat mij vriendelijk groette. En ik groette hem. We raakten aan de praat. 
"Paashaas", zeg ik, "hoe komt het dat U met Pasen eieren brengt?" 
"Ach monsieur", antwoordt hij, "ik leg die eieren zelf en niemand gelooft dat. Daarom geef ik ze één keer per jaar weg. Met Pasen." 
"Ach Paashaas", zeg ik. "Hazen leggen toch geen eieren." 
"Ziet U wel. U gelooft mij ook niet." 
"Hoe kan dat dan? Een haas die eieren legt" 
"Dat is een mysterie. Net zoals die dode man die drie dagen later uit zijn graf opstond." 
"Jezus", zeg ik. 
"Zeg dat wel, sjezus", zegt de Paashaas. 
"Mag ik eens iets vragen?", gaat de Paashaas verder. "Hoe komt het dat ik zo scherp en kleurig op Uw foto sta, terwijl de hoeken van de foto donker zijn en de rest van het landschap wat licht en flets is." 
"Dat is mijn mysterie", zeg ik. "Net als jouw eieren en de verrijzenis van Jezus. Maar ik wil mijn mysterie wel ophelderen: ik selecteer de hoofdpersoon in de foto in mijn fotobewerkingsprogramma Aperture en voer het contrast en de kleurverzadiging op. Van de rest van de foto breng ik het contrast en de kleurverzadiging juist naar beneden. En dan voeg ik nogal stevig vignetering toe." 
"Oh", zegt de Paashaas. "Dat ga ik ook eens proberen." 
"Hoe komt U aan die eieren?", probeer ik nog eens. 
"Die heb ik gejat monsieur", antwoordt de Paashaas en hij huppelt fluitend weg. 
"Zeg, Jezus. En hoe deed jij dat eigenlijk?"

Dit is mijn mysterie.

Lucky Luke

Ik denk dat de Dominicanenkerk in Maastricht open blijft. De meer dan zevenhonderd jaar oude kerk staat op een strategische plek midden in de stad. Daarvoor vind je altijd wel een bestemming, zo leert de geschiedenis. Hopelijk lukt de doorstart als boekhandel, want ik ken geen mooiere en ik ben in goed gezelschap. De Britse krant The Guardian riep de Maastrichtse boekhandel in de Dominicanenkerk in 2008 uit tot de mooiste ter wereld. 
Nou zijn het moeilijke tijden voor boekhandels, want de klandizie loopt terug. Boekhandelketen Polare – waarvan de Maastrichts boekhandel in de Dominicanenkerk deel uitmaakte – ging in februari failliet. Daarna knokte de boekhandel voor zijn voortbestaan. Er is een doorstart onder de naam Boekhandel Dominicanen en wat mij betreft mag de winkel een voorbeeld nemen aan het gebouw waarin hij is gevestigd. 
Nog ver voor er sprake was van ontkerkelijking werd de Dominicanenkerk in Maastricht al eens aan de eredienst onttrokken. Sinds begin negentiende eeuw zaten er een stadsmagazijn en een drukkerij in het gotische kerkgebouw. Het Maastrichts Stedelijk Orkest zat er in en er was een bloemententoonstelling. Tijdens het Rijke Roomsche leven in de eerste helft van de twintigste eeuw was het weer even een katholieke kerk. Daarna werd er carnaval in gevierd, sinds 1970 zaten er het stadsarchief en een bibliotheekdepot in, exposities, een feestzaal, een postkantoor en een fietsenstalling. 
Het rijksmonument paste zich aan aan de behoefte van de tijd. Dat zou de boekhandel ook moeten doen. Misschien is er een markt voor boeken over Billy the Kid of Lucky Luke, die sneller schoot dan zijn schaduw. Ik maakte in de Dominicanenkerk in Maastricht een foto van een man die kennelijk iets te lezen zocht. Zijn houding verraadt zijn interesse voor revolverhelden uit het Wilde Westen.

Schiet sneller dan zijn schaduw.