Foto's tonen

De afgelopen weken heb ik weinig foto's gemaakt. Ik was vooral bezig met het tonen van mijn foto's.
Zoals elk jaar gebruikte ik weer een zelfgemaakte foto voor onze kerst- en nieuwjaarskaart. Die foto maakte ik begin deze maand tijdens een korte vakantie in de Ardennen. Ik had toen al een paar kerstmarkten gezien en op verschillende plaatsen rondgekeken naar leuke kerstmotieven. Maar ik was niet tevreden.
Zelfs bij La Brasserie Ardennaise in Durbuy, waar we vaak aanleggen voor een lunch, had ik het eerst niet in de gaten. Pal naast ons tafeltje hadden Hélène en Olivier een hoekje smaakvol ingericht voor de kerst. Op een onbewaakt moment dwaalde mijn blik af naar dat tafeltje. Ik keek, en keek nog eens. Ik pakte mijn camera en had mijn foto voor mijn kerstwenskaart te pakken.
Toen de kaarten op de bus waren ging er veel tijd zitten in het selecteren van foto's voor onze clubexpositie in Museum De Kluis in Boekel - nog te zien op eerste en tweede kerstdag. Ik koos vier foto's van kinderen en bedacht er een wat ongebruikelijke presentatie bij: geen gelikte fotolijsten, maar karton en wasknijpers.
Tenslotte ben ik ook een eerder dit jaar gemaakte afspraak met de bewoners van Maximastaete in Zorgboogcentrum Ruyschenbergh nagekomen. Onze fotoclub zou er een wand aankleden met twintig foto's. Zij leverden de lijsten met passepartouts, wij de foto's. Ik nam er de eerder gebruikte foto's van onze Open Atelier Route-expositie voor. Zo, ook klaar. Op naar het nieuwe jaar. Prettige feestdagen!

Kerst- en nieuwjaarswens.

Openbaar leven

Al jaren gaan we begin december een weekje op vakantie in de Ardennen. Ruim voor iedereen op Kerst- en wintersportvakantie gaat, hebben wij onze rust al genomen en kunnen wij er vol goede moed tegenaan als alle anderen vakantie hebben. Bovendien verschaft mij zo'n vroege vakantie in december de mogelijkheid om op zoek te gaan naar fotografische kerstmotieven voor een zelfgemaakte kerstkaart. Dat doe ik ook al jaren.
Dit jaar viel er weinig kerstsfeer te fotograferen. Er was nog maar weinig kerstversiering te zien, er lag geen sneeuw zoals vorig jaar en een modderig en grijs landschap bood me ook geen leuk kerstmotief. Een met kerstballen, wijnglazen en veel glitter ingericht sfeervol hoekje in een restaurant in Durbuy bracht uiteindelijk uitkomst.
Ook mijn jacht op mensen in het straatbeeld leverde me als straatfotograaf niet veel op. Er was weinig volk op straat in deze bij vlagen regenachtige week buiten het vakantieseizoen. In Durbuy zag ik echter hoe een jongedame haar hond zat te verzorgen. Als beloning kreeg ze een zoen van haar border collie. Op dat moment had ik mijn camera al paraat, want als geoefend straatfotograaf ben ik bedacht op verrassende wendingen en leuke tafereeltjes in het openbare leven.
Ze was dol op haar hond, vertelde ze, toen ik haar de foto liet zien. Sofie gaf me haar e-mailadres en ik beloofde een foto te sturen. Ik vergat erbij te zeggen dat ik haar 'wereldberoemd' zou maken door de foto op mijn blog te plaatsen. Die behoort net als de straat bij het openbare leven.

Hij doet niks...