dinsdag 24 februari 2009

Carnaval

Carnaval is een uitbundig feest van kleur, jolijt, muziek, hossen, springen, drinken en nog veel meer dat het leven leuk maakt. Ik mag me er graag in mee laten sleuren. Al veertig jaar vier ik vier dagen carnaval en nooit heb ik mijn fotocamera bij me. Als ik het zelf niet meer allemaal scherp zie, vertrouw ik ook niet op de autofocus van mijn camera.
Bovendien worden met carnaval zoveel foto’s gemaakt, dat ik daar nauwelijks iets origineels aan toe kan voegen.
Toch heb ik dit jaar op carnavalsmaandag foto’s gemaakt van het openbare leven. Ik was gistermorgen al vroeg in de uitgestorven straten van Helmond. Van een openbaar leven kon je nauwelijks spreken, want behalve schoonmaakploegen en bierleveranciers was er niemand op straat.
Zelfs in de doorgaans drukke Veestraat in het winkelhart van Helmond was het stil. Met zijn natgeregende bestrating, een niet meer voor consumptie geschikte frikandel en wat vertrapte confettie waar het feestelijke intussen ook wel vanaf was, bood de lege Veestraat gistermorgen om half elf een troosteloze aanblik.
De winkels bleven de hele dag gesloten. Het wachten was op de dweilorkestjes die na twaalven weer leven in de brouwerij kwamen brengen. Het lot van de frikandel was: nog deze ochtend opgeslokt worden in een container van de afvalruimers, of later op de dag geplet worden onder de schoenzolen van carnavalsvierders. Ik heb het niet afgewacht.


In de container of onder de schoenzolen?

maandag 16 februari 2009

Pinhole

Onder de watervallen van Coo in de Belgische Ardennen ontmoette ik gisteren een Nederlander die stond te fotograferen met een pinholecamera. In het houten kistje zonder lens, met enkel een gaatje waar licht door kan vallen, gebruikte hij de voor dit doel zeer geschikte 100 ASA Velvia film. Hij was een kenner dus.
In een tijd waarin je alles tot in de pixel onder controle kunt hebben, vond deze man het nog altijd leuk om zich te laten verrassen door wat er op het celluloid terecht was gekomen. Fotograferen met een pinholecamera is een aparte tak van sport in de fotografie, waar ik me nooit aan heb overgeleverd.
Ik weet het: de resultaten kunnen adembenemend mooi zijn. Maar ik ben inmiddels helemaal gewend aan de snelle controle van het beeld en het histogram op de display. Ik maak mijn foto’s in RAW, dus in de nabewerking heb ik nog veel speelruimte.
De verrassing zat voor mij veel meer in het voortraject. Ik kom elk jaar wel een keer naar Coo om er in de zomer spelende kinderen te fotograferen. Dat heeft me al een mooie serie opgeleverd. In de winter was ik nog nooit hier. Deze nacht had het in Elsenborn - nog een stukje oostelijker - zestien graden gevroren. In de hoge Ardennen lag een dik pak sneeuw. Ik reisde met hoge verwachtingen af naar Coo om er ijspegels en mooie ijsafzetting op de rotsen te fotograferen in een decor van sneeuw.
Op de heenweg reden we door prachtige sneeuwlandschappen, maar hier in Coo lag geen sneeuw. Ik trof er alleen de vermoede ijsafzetting aan. Het was de glibberpartij op een voor publiek verboden stukje terrein onder de watervallen meer dan waard. Zelfs de fanatieke pinholefotograaf wilde wel even op de display van mijn EOS 5D kijken wat ik daarvan had vastgelegd.


Glibberpartij meer dan waard.