Voorbij

Ik mag graag zo nu en dan eens over een kerkhof dolen, vooral in een buitenland waar alles net even anders is. Niet omdat ik zo neerslachtig ben of dicht bij de dood wil zijn. Wel omdat je er een stukje geschiedenis van de plaatselijke bevolking kunt lezen. De begraafplaats op de heuvel boven La Roche in de Belgische Ardennen is niet eens zo ver van huis, maar toch al heel anders dan de strakke eenvormige kruisenrijen die we in Nederland kennen. Bij ons is elke persoonlijkheid weggeharkt op keurig aangelegde perkjes van dezelfde afmeting. Op de oude begraafplaats van La Roche stralen zelfs de doden nog karakter uit door pompeuze, goedonderhouden zerken of door nietige, in de vergetelheid geraakte grafsteentjes waar de naam door het weer is uitgeslepen. En dan komt er een moment dat zelfs het leven na de dood ophoudt. Dan wordt je kruis geruimd en eindig je anoniem tegen de kerkhofmuur tot iemand er nog de waarde van het schroot aan hecht. Dan is het echt voorbij.

Exposities

Dit jaar moet onze fotoclub veel werk leveren voor exposities. We hebben onlangs nog de jaarlijkse tentoonstelling in ons plaatselijke zorgcentrum Ruyschenbergh ververst. Nu zijn we druk aan de slag voor de jubileumtentoonstelling in ons activiteitencentrum De Eendracht. Dat viert zijn 25-jarig bestaan met een weekend rond het thema 'Glitter en Glamour'. Wij moeten met dat onderwerp een expositie zien samen te stellen en dat valt niet mee, verzeker ik U. Daarna gaan we bij de Rabobank onze expositie verversen. Er hangt nu werk met het thema 'verenigingsleven' en dat wordt vanaf april 'bedrijfsleven'. Vorig jaar had ik voor die tentoonstelling een lekker dynamische plaat geleverd, maar de meeste beschouwers vinden hem vooral bewogen en onscherp.
Aan de expositie voor de jaarlijkse Kunstroute in ons dorp durf ik nog even niet te denken. Maar het is zo Pinksteren en dan moeten we daarvoor ook weer iets klaar hebben. Ons fotoclubje is zowaar een klein stressig bedrijfje. Tussendoor beleven we er gelukkig ook nog lol aan.

Familiefeestje

Ik fotografeer zelden op feestjes. Meestal trek ik er met de camera op uit tijdens vakanties ver van huis of tijdens vrije uurtjes naar leuke plekjes in de buurt. Vaak worden het dan veredelde snapshots, zelden kunstzinnige hoogstandjes. In onze fotoclub is de eeuwige discussie wat nou een 'registratiefoto' onderscheidt van een expressieve foto.
Gisteravond fotografeerde ik wel op een feestje. De familie was bijeen voor een gezamenlijk etentje. Het was een goedmakertje omdat we met Sinterklaas en Kerstmis niet allemaal tijd hadden om samen te komen. Nu wel. En ik maakte wat foto's voor het familiealbum.
Opeens maak je dan een verrassend leuk plaatje. De expressieve prestatie gun ik van harte aan de kinderen, die ten overstaan van de hele familie 'circusje' wilden spelen. En klik, dat zullen we dus niet meer vergeten.

Wildlife

Op safari gaan. Het is amper nog een avontuur. Als je genoeg geld hebt om een georganiseerde reis te boeken naar een ver en warm land, dan is het niet avontuurlijker dan boodschappen doen op zaterdag of wandelen in het park op zondagmiddag.
Voor mooie foto's hoef je al evenmin zover van huis te gaan. Als ik U wijsmaak dat deze foto in een ver oord is gemaakt, dan zou U mij zomaar kunnen geloven. Deze cheetahs trof ik echter aan op twintig autominuten van mijn woning. Wildlife binnen handbereik in ZooParc Overloon.
Mocht er eens een foto niet naar mijn zin zijn, dan kan ik nog heel vaak terug voor ik het budget van een fotosafari in Afrika of Azië heb verbruikt. De kick van dit soort fotografie zit hem vooral in het vinden van de pose die het best gelijkt op het werkelijke wildlife. Zoals deze.